مرحوم علامه طهرانی از مرحوم آیت‌اللـه بروجردى رحمة الله علیه بسیار به عظمت یاد کرده و از سیره عملى و محاسن اخلاقى ایشان مطالب زیادى بیان مى‌کردند و ایشان را مؤمن واقعى مى‌دانستند. 13 شوال روز ارتحال ایشان است
بسم الله الرحمن الرحیم
تعبیر بلند مرحوم علامه طهرانی از مقام معنوی و علمی آیت الله بروجردی
منبع: نور مجرّد صفحه ۷۷ تا ۷۹
از مرحوم آیت‌اللـه‌العظمى بروجردى بسیار به عظمت یاد کرده و از سیره عملى و محاسن اخلاقى ایشان مطالب زیادى بیان مى‌کردند و ایشان را مؤمن واقعى مى‌دانستند. وقتى به بلده طیّبه قم مشرّف مى‌شدیم، پس از زیارت حضرت فاطمه معصومه سلام‌اللـه‌علیها مقیّد بودند براى قراءت فاتحه بر سر مزار آیت‌اللـه بروجردى رضوان‌اللـه‌تعالى‌علیه حاضر شوند. یک بار که در خدمتشان بودیم، دست خود را روى قبر گذاشته و خطاب به ایشان فرمودند: أشهَدُ أنَّکَ مُؤمِنٌ حَقًّا؛ که این تعبیر، تعبیر بسیار بلندى است، چرا که طعم حقیقت ایمان را هر کسى نچشیده و ذوق نمى‌کند.
حضرت علاّمه والد رضوان‌اللـه‌تعالى‌علیه از یکى از رفقایشان نقل مى‌فرمودند که: در تابستانى مرحوم آیت‌اللـه بروجردى به یکى از روستاهاى ییلاقى قم رفته بودند و من به جهت کارى به آنجا رفتم تا با ایشان ملاقات کنم. وقتى به محلّ اقامتشان رسیدم شب بود، صبر کردم تا صبح شود و بعد خدمتشان برسم. نیمه‌هاى شب بود، دیدم ایشان مشغول نماز شب هستند و سوره مبارکه فلق را تلاوت مى‌کنند و آیه کریمه: مِن شَرِّ مَا خَلَقَ را با حال انقلاب عجیبى تکرار مى‌کنند. صبح که خدمتشان رسیدم در باره آنچه نیمه شب از ایشان دیده بودم سؤال کردم، آیت‌اللـه بروجردى فرمودند: «قضیّه‌اى در طهران اتّفاق افتاده بود و من به شدّت نگران بودم و دیشب با این سوره به درگاه حقّ متوسّل شدم و خداوند متعال نیز اصلاح فرمود!»
مى‌فرمودند: در روایت آمده است: «هیچ مصیبت زمینى‌اى نیست مگر اینکه کلیدش در آسمان است» و بزرگان بر این دقائق و لطائف واقف بوده و بدانها عمل مى‌نمودند. در طهران اتّفاقى مى‌افتد امّا ایشان در یک روستاى دور افتاده در دل شب به درگاه خدا پناه مى‌برد و به او متوسّل مى‌شود و آن مشکل حل مى‌شود؛ این نشانه ایمان و معنویّت ایشان است.
از جامعیّت علمى ایشان در فقه، اصول، حدیث، درایه و رجال نیز بسیار تعریف کرده و مى‌فرمودند: آیت‌اللـه بروجردى رحمة‌اللـه‌علیه حتّى در ادبیّات نیز مسلّط بوده و أشعار ألفیّه ابن‌مالک و عبارات مغنى‌اللبیب و مطوّل را از حفظ مى‌خواندند؛ گاهى اوقات آقا شیخ قاسم نحوى در مجلس درس ایشان اشکال میکرد و ایشان در پاسخ و دفع آن، یک خط از مغنى را از حفظ مى‌خواندند.
همچنین از دلسوزى و اهتمام ایشان به تربیت طلاّب خاطراتى را بیان مى‌نمودند و مى‌فرمودند: آیت‌اللـه بروجردى نسبت به طلاّب بسیار دلسوز و مهربان بوده و به تربیت آنها بسیار عنایت داشتند. ایشان در نظم و دقّت نمونه بودند و طلاّب را نیز از طرق مختلف به همین روش، تشویق و ترغیب مى‌کردند. و نیز اگر مى‌دیدند طلبه‌اى خطّ و یا انشاى او خوب نیست ناراحت مى‌شدند و حتّى گاهى نامه او را کنار انداخته و نمى‌خواندند و مى‌فرمودند: چرا باید طلبه این‌چنین باشد؟!